Dwudziestego siódmego marca, w godzinach od dziewiątej do piętnastej w przemyskim Szpitalu im. Św. Ojca Pio zapraszamy wszystkich chętnych chcących zostać dawcami szpiku. Wystarczy być zdrowym i mieć od osiemnastu do pięćdziesięciu lat oraz zabrać ze sobą dowód osobisty. Rekrutacja, to wypełnienie krótkiego kwestionariusza i oddanie niewielkiej ilości krwi. Osoby uczące się oraz pracujące otrzymają usprawiedliwienie.

W Polsce notuje się rocznie około dziesięciu tysięcy zachorowań na nowotwory krwi, czyli „białaczki”. Przeszczep szpiku, to jedna z metod leczenia tych chorób. Wyróżniamy dwa rodzaje przeszczepów: autologiczny, czyli taki, w którym dawcą i biorcą jest ta sama osoba, chory oraz allogeniczny, gdy to szpik pobiera się od osoby spokrewnionej lub też nie. Przetoczone komórki dawcy zajmują miejsce po zniszczonym szpiku biorcy, namnażając się tworzą nową krew. Aby przeszczep się udał musi istnieć duża zgodność dawcy i biorcy w zakresie antygenów -substancji wywołujących powstawanie ciał odpornościowych – zgodności tkankowej.

Do tego rodzaju zabiegów korzysta się z BMDW ( Bone Marrow Donor Worldwide ) ogólnoświatowego rejestru potencjalnych dawców szpiku, zrzeszający pięćdziesiąt osiem banków dawców z czterdziestu trzech krajów.

Ogólnoświatowy rejestr powstał w 1988 roku,pierwsza edycja bazy została opublikowana w internecie w lutym 1989 i zawierała dane 155 tysięcy dawców. Co miesiąc rejestry przesyłają aktualizację swoich baz danych do centralnego serwera mieszczącego się w Leiden w Holandii.

Pierwsze próby leczenia z wykorzystaniem szpiku kostnego miały miejsce już pod koniec XIX wieku. W Polsce pierwsze próby przeszczepu podjęto przed II wojną światową, jednak dopiero w roku 1984 w Katowicach dokonano przeszczepu od osoby niespokrewnionej, pacjentka żyje do dnia dzisiejszego.

Dane pochodzące z Międzynarodowego Rejestru Przeszczepiania Szpiku podają, że najdłużej żyjącym pacjentem poprzeszczepowym z białaczką jest trzydziestopięcioletni mężczyzna, u którego zabieg przeprowadzono w 1977 r.