Blog o Przemyślu i okolicach

Zespół prowadzony przez Macieja Milana i Krzysztofa Młota zajął czwarte miejsce w fazie zasadniczej. W pierwszej rundzie play-off okazał się lepszy od KS Shmoolky Warszawa, wygrywając u siebie trzeci, decydujący mecz. Później przemyślanie stawili czoła jednej z najsilniejszych drużyn w tej klasie rozgrywkowej – Kotwicy 50 Kołobrzeg, która ma spore szanse na awans do I ligi. W pierwszej konfrontacji byli bliscy sprawienia dużej niespodzianki, prowadząc na początku czwartej kwarty różnicą 13 pkt. Gospodarze dopiero w ostatnich minutach odrobili straty i wygrali. Co nie udało się nad morzem, gracze Gimbasketsu z powodzeniem zrealizowali w hali przy ul. Mickiewicza 30. Niecałe 10 minut przed końcem ekipa znad Sanu miała już 18 pkt przewagi. Wprawdzie później scenariusz się powtórzył i Kotwica zniwelowała dystans do minimum, ale po dobrze rozegranej ostatniej minucie gospodarze mogli cieszyć się ze zwycięstwa. Niestety, rozstrzygająca potyczka w niczym nie przypominała dwóch poprzednich – Kotwica wygrała bezdyskusyjnie – aż 86:42. W pewnym stopniu taka sytuacja była spowodowana tym, że Gimbaskets pojechał do Kołobrzegu w zaledwie siedmioosobowym składzie, m.in. bez swojego drugiego strzelca – Bartosza Bala, który musiał poświęcić się obowiązkom zawodowym.

Realistycznie do osiągnięć swoich podopiecznych w II-ligowych rozgrywkach podchodzi Maciej Milan: – Przed sezonem nie mieliśmy jakiegoś konkretnie postawionego celu. Po prostu chcieliśmy grać na miarę swoich możliwości. Biorąc pod uwagę realia budżetowe i posiadany skład, osiągnięty wynik można uznać za całkiem udany. Co prawda zaczęliśmy od sześciu zwycięstw, ale terminarz był tak dziwnie ułożony, że wszystkie z tych spotkań graliśmy we własnej hali. Potem przyszło nam zagrać aż siedem wyjazdów z rzędu.

Jeśli chodzi o rywalizację z Kotwicą, to przemyski szkoleniowiec uważa, iż była szansa na sukces w pierwszym starciu: – Niewiele nam zabrakło. Prowadziliśmy przez wiele minut, dopiero w końcówce gospodarze nas dogonili. Swoje znaczenie miała nasza krótka ławka, a także kilka kontrowersyjnych decyzji sędziów. W Przemyślu zagraliśmy naprawdę dobre zawody, choć może rozmiary zwycięstwa do końca na to nie wskazują. W decydującym spotkaniu dysponowaliśmy bardzo okrojonym składem, jednak obiektywnie trzeba przyznać, że nasi rywale zagrali bardzo dobrze i nie mieliśmy zbyt dużo do powiedzenia. Trener Gimbasketsu zauważa, że styl gry drużyn posiadających renomowane jak na tę ligę nazwiska bardziej odpowiada jego zawodnikom: – Łatwiej gra się nam właśnie z takimi zespołami, jak Kotwica – koszykarsko poukładanymi i obliczalnymi, dlatego, że sami gramy podobnie. Więcej trudności mamy, kiedy przeciwko nam wychodzi ekipa, która opiera się na spontaniczności, a jej taktykę trudno „odczytać”.

 Najwyższą średnią punktów w całym sezonie (18,7) mógł pochwalić się niezwykle doświadczony Grzegorz Płocica. Na „deskach” rządził inny weteran, pamiętający występy w ekstraklasie w barwach Znicza Jarosław – Artur Mikołajko (10,5 zbiórek), wspierany przez najwyższego w składzie, młodego Tomasza Krzywdzińskiego (21 lat, 202 cm). Podstawową opcją na „jedynce” był powracający po dwóch sezonach z krakowskiej Wisły wychowanek klubu – 19-letni Kacper Majka, który notował przeciętnie blisko 5 asyst.

Tuż przed rozpoczęciem sezonu przemyski klub podpisał umowę o współpracy z Siarką Tarnobrzeg, na podstawie której trzej gracze tego ekstraklasowego teamu (Jakub Patoka, Piotr Pandura, Wiktor Rycerz) mieli występować w barwach Gimbasketsu. Okazało się jednak, że żaden z nich nie zagrał nawet połowy spotkań w części zasadniczej, co w myśl obowiązujących przepisów oznaczało, że trenerzy Milan i Młot nie mogli wystawić ich do składu w play-off. – Liczyliśmy na więcej z ich strony, ale też rozumiemy trenera Zbigniewa Pyszniaka, który z powodu problemów kadrowych musiał w większym zakresie korzystać z tych koszykarzy. Patoka i Pandura byli silnymi punktami naszego zespołu, wnosząc do niego sporo pozytywów – stwierdził M. Milan.

Mój rozmówca ujawnił, że zamierzenia klubu odnośnie przyszłego sezonu są dość ambitne: – Pierwsze rozmowy z zawodnikami już zostały podjęte. Cel jest dość wysoki – po dwóch latach zapoznania się i ogrania z drugą ligą, chcemy robić kolejny krok i mocno walczyć o awans na zaplecze ekstraklasy. W związku z tym planujemy wyższy budżet, co pozwoli pozyskać graczy prezentujących poziom odpowiadający naszym oczekiwaniom – stwierdził trener II-ligowego klubu z Przemyśla.

Na dziś nie pozostaje zatem nic innego, jak życzyć powodzenia w realizacji tych aspiracji i trafnym doborze składu na kolejny sezon.

Paweł Mirski http://nowe-refleksje.blogspot.com/2016/04/niezy-sezon-i-ciekawe-perspektywy.html
Fot. gimbaskets2.fc.pl